Pastorie van Bourla beschermd

De Vlaamse minister bevoegd voor onroerend erfgoed besliste de pastorie en tuin van de Sint-Laurentiusparochie in de Markgravelei te beschermen. De stad geeft een voorwaardelijk gunstig advies voor deze bescherming. Door zowel de pastorie als de tuin te beschermen, is naast het monument zelf ook de bijbehorende open ruimte verankerd. Het gebouw is van de hand van Pierre Bourla en wordt momenteel gebruikt als woning.

De pastorie is representatief voor het oorspronkelijk zeer residentieel karakter van de wijk, gekenmerkt door een concentratie van buitenhuizen op grote percelen. Tot op heden is de pastorie, samen met de kerk, een baken binnen de wijk. Door de tuin en de tuinmuur expliciet bij de bescherming te betrekken wordt de open ruimte die bij de pastorie hoort ook verankerd.

Het stedelijk advies voor deze bescherming is gunstig, maar vraagt dat de Vlaamse overheid voldoende flexibiliteit toont wanneer een herbestemming van het gebouw in de toekomst aan de orde is.

De pastorie van de Sint-Laurentiusparochie is een neoclassicistisch gebouw, in 1824-25 gebouwd naar een ontwerp van toenmalig stadsarchitect Pierre Bruno Bourla. Tot in het begin van de 19de eeuw werden voor pastorieën vaak bestaande gebouwen (her)gebruikt. De Sint-Laurentiuspastorie is echter als pastorie gebouwd en dus een unicum. Het is een voorloper van de standaard pastorieën die in de loop van de 19de eeuw werden gebouwd.

In de jaren 1860 onderging de pastorie grondige verbouwingswerken onder leiding van Pieter Dens, eveneens een stadsarchitect met grote verdienste. Aan de buitenzijde bleef het neoklassiek karakter gevrijwaard, maar binnen werd de oorspronkelijke indeling sterk gewijzigd. De pastorie is het enige overblijfsel van de oorspronkelijke Sint-Laurentiussite. De kerk werd reeds tweemaal afgebroken en volledig herbouwd. De huidige kerk, naar ontwerp van Jef Huygh dateert uit de periode 1932-1941.