Antwerps N-VA-monument stapt uit de politiek

Vrienden,

Ik denk dat ik jullie na al die jaren en avonturen wel zo mag aanspreken.
Op 1 juni start ik als netwerkcoördinator en integratiemanager bij ziekenhuisorganisaties GZA en ZNA. Ik verlaat dus de politiek.
“Ik verlaat dus de politiek”.

Niet eens zo lang geleden kon ik me niet eens voorstellen dat ik dat zinnetje ooit zou uitspreken. De partij, Vlaanderen en de laatste 7 jaar ook mijn mandaat als schepen, zijn de rode draad geweest in mijn leven. Het was zo veel meer dan een job. Het was – en wie mij kent, weet dat ik dit woord absoluut niet in een religieuze context zie- een roeping. Ik denk oprecht dat ik mag zeggen dat ik de partij gediend heb waar ze mij nodig had. Met hart en ziel. Omgekeerd heb ik binnen de partij veel erkenning en mogelijkheden gekregen. Het is dan ook met diepe dankbaarheid en pijn in het hart dat ik de actieve politiek verlaat.
Waarom dan deze keuze? Ik zou u een verhaal kunnen vertellen over ‘een boeiende nieuwe uitdaging’ en het daarbij laten. Dat is het overigens ook, maar het is meer dan dat. Het is ook het verhaal van persoonlijke keuzes en ervaringen, om de coronacrisis niet bij naam te noemen. En de vraag waar zoveel mensen rond de 50 mee worstelen: wat wil ik nog doen op professioneel vlak?

En het is het verhaal van een nieuwe passie die, als schepen van gezondheid, mijn leven is binnengeslopen. In die rol heb ik meegewerkt aan een steeds intensere samenwerking tussen ZNA en GZA. Een cruciaal element in het garanderen van de beste zorg voor de brede Antwerpse regio én de betaalbaarheid van die zorg voor de belastingbetaler. Recent werd mij vanuit GZA de vraag gesteld verder te werken aan de verdere integratie van beide ziekenhuisorganisaties. Niet vanuit een politieke rol, maar van binnenuit. Het aanbod deed alle puzzelstukjes in mekaar vallen. Dit is de weg die ik wil inslaan.
Ik weet dat sommigen teleurgesteld zijn in mijn keuze. Ik hoop alvast dat ze met meer zijn dan degenen die mijn vertrek toejuichen. Aan u kan ik alleen maar om begrip vragen om mijn keuze. Ik ben niet in deze legislatuur gestapt met de intentie om onderweg uit te stappen. “Het leven is wat ons overkomt, terwijl we andere plannen maken”, zei een wijs man ooit.

Dat is ook voor mij vandaag van toepassing. Dank u voor het vertrouwen en de warmte die ik al die jaren heb mogen ervaren. Ze waren onvergetelijk. En dat we mekaar nog gaan zien, daar ben ik zeker van.
Het was me een eer.

Fons