Heisa in de kunstensector

Ik ben niet op oorlogspad met de kunstensector, maar de heisa over de geschrapte projectsubsidies van de voorbije dagen is buiten elke proportie voor mij. Natuurlijk zorgen we er voor dat de kunsten en cultuur kunnen schitteren in onze stad, maar er is ook het grotere plaatje: de stadskas moet financieel op orde zijn. We gaan niét de belastingen verhogen van de Antwerpenaren die vandaag al niet weten hoe ze de facturen moeten betalen om cultuursubsidies te kunnen garanderen voor iedereen.

Als er bespaard moet worden, kan niemand aan de kant blijven staan: dat geldt ook voor cultuur. Overigens, de stad spendeert deze bestuursperiode meer dan 600 miljoen euro aan cultuur. De kunsten komen niet plots tot stilstand in Antwerpen omdat we 1 subsidiepot van 720.000 euro schrappen per jaar. Dat zou een beetje simpel zijn.

Dus even de puntjes op de i zetten: ik ben niet op oorlogspad, en – ook al verschillen we van mening – altijd bereid tot gesprek met het Antwerps Kunstenoverleg. Maar ik ben niet alleen verkozen voor of door de cultuursector, mijn verantwoordelijkheid is groter dan dat: ik werk voor élke Antwerpenaar.

Stadsdichterschap dood en begraven

Het stadsdichterschap is voorbij, dood en begraven – stel ik samen met u vast. Het ontslag van de stadsdichters heeft me verrast want er liep een traject met de schrijversorganisatie PEN Vlaanderen voor een betere werking van het stadsdichterschap, maar daar hebben ze niet op gewacht. De stadsdichters hebben er zélf de stekker uitgetrokken en elke opvolging de facto onmogelijk gemaakt. Op zoek gaan naar nieuwe stadsdichters zou een vergiftigd geschenk zijn, voor de dichters in de eerste plaats. Want wie zou de handschoen durven opnemen: ze zouden immers uitgespuwd worden in de sfeer die nu wordt geschept?

Nabilla Ait Daoud - Schepen bevoegd voor cultuur, kinderopvang, personeel, loketten en ontwikkelingssamenwerking.