“Links verdedigt geen slachtoffers, het creëert ze”

Hevige en emotionele debatten wanneer Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) allochtone ouders oproept ommeer aandacht te hebben voor het schoolwerk van hun kinderen. Turkse politici die hier landgenoten opruien om de democratie in Turkije nog verder uit te hollen. Het Europees Hof van Justitie dat zich uitspreekt voor het recht van werkgevers om een neutrale dienstverlening te vragen, wat door Unia (het voormalige Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding) met lange tanden wordt aanvaard...

En dan hebben we het nog niet gehad over de Trumps, de Wildersen en de Le Pens. Je kunt er niet omheen. Het migratiedebat en het debat rond de multiculturele samenleving zijn springlevend. Geen enkel lid van de centrumrechtse meerderheid die nog een uitspraak kan doen over de multiculturele samenleving, zonder dat aan de linkerkant van de tafel iemand bijna schuimbekkend “polarisering” roept. Dat is in Antwerpen, de meest multiculturele stad van Vlaanderen, niet anders. En overal zijn het de linkse partijen die vooral N- VA met de vinger wijzen als de grote boeman die “mensen tegen elkaar opzet”.
Als schepen voor Inburgering die zich iedere dag inzet om het samenleven in deze stad te bevorderen en als N-VA politicus wil ik u duidelijk zeggen: het tegendeel is waar. De toenemende polarisering is niet gelinkt aan de centrumrechtse partijen die hun standpunten trouw blijven. Het is een rechtstreeks gevolg van de machtsstrijd aan de linkerzijde, die in een gevaarlijk opbod van 'racisme' en 'discriminatie' verzeild zijn geraakt.Opgejaagd door het groeiend succes van de PVDA is links de pedalen volledig kwijt. De geveinsde verontwaardiging waarin de linkse partijen elkaar willen overtreffen, laat echter diepe sporen na in onze samenleving en belemmert het samenleven.Dat die verontwaardiging geveinsd is, valt makkelijk aan te tonen. Het linkse discours in tijden van meerderheid staat haaks op de stellingen van diezelfde partijen in de oppositie. De enige rode draad in hun verhaal is een misplaatst superioriteitsgevoel dat niet gebaseerd is op resultaten.

Waren Patrick Janssens en Monica De Coninck nog de kampioenen van het verhaal van 'rechten en plichten', dan zijn hun opvolgers dat helemaal niet meer. Janssens had de deur van zijn burgemeesterskabinet nog niet dichtgetrokken of het hoofddoekenverbod lag in de prullenmand. De oude sp.a installeerde een verdovingslijn voor het slachten van schapen. De nieuwe sp.a-voorzitter omzeilt de wetgeving om zelf schapen onverdoofd te slachten.Dreigde de oude Monica De Coninck nog in staking te gaan als Antwerpen de volgende vluchtelingenstroom alleen zou moeten slikken, dan beschuldigt de nieuwe Monica De Coninck het huidige bestuur van hardvochtigheid om geen voorrangsbeleid te volgen inzake huisvesting van vluchtelingen.En zo kan ik nog even doorgaan. Nog eentje om het af te leren: ten tijde van paars, in 2007, zei sp.a'er Frank Vandenbroucke nog: “Allochtone ouders moeten meer naar school.” Diezelfde partij schreeuwt nu moord en brand als een CD&V-minister exact hetzelfde zegt.
Ook Groen laat zich niet onbetuigd en sluit mensen met een migratieachtergrond op in een slachtofferrol. Wouter Van Besien (Groen) beweerde zonder verpinken op de nationale zenders dat moslims in Antwerpen “tweederangsburgers” zijn. Een uitspraak die geen enkele band meer heeft met de realiteit. Het is het equivalent van de misnoegde Vlaming die op de dienst OCMW uitroept dat je “een bruine aap” moet zijn om iets te krijgen in deze stad.Ik zal er nooit een seconde aan twijfelen om dat soort nonsens te benoemen en krachtdadig aan te pakken. Ongeacht wiehet uitspreekt. Links maakt van platte verwijten een electorale campagne. De racistische nonsens van Dyab Abou Jahjah was tragikomisch. Vandaag is het de huisfilosofie van links. De hypocrisie om het beleid in Antwerpen te beschuldigen van polarisatie en zelf alles in het werk te stellen om mensen op basis van hun afkomst en religie angst en afkeer aan te praten voor de overheid is stuitend.

Het is een methode die we vroeger alleen zagen bij extreme partijen. Met linkse partijen in de oppositie is het gewoon mainstream geworden.
Ik ben ervan overtuigd dat die toon onmiddellijk opnieuw verandert eenmaal links weer aan de macht is, maar blijkbaar beseffen deze partijen niet dat ze met mensen aan het sollen zijn. Hoofddoek af, hoofddoek op, hoofddoek af... Zo ga je niet met mensen om. Persoonlijk geloof ik niet in 'de moslim', noch in enige andere geloofsstem. Maar door anderen voortdurend racist te noemen en jezelf op te werpen als de grote beschermer, reduceer je mensen tot één aspect van hun identiteit. Links verdedigt geen slachtoffers. Het creëert slachtoffers. Willen of niet.